Στο εργαστήρι της Ρέας Γαλανάκη. Το έργο της και η κριτική

«Το λογοτεχνικό βιβλίο αφορά πρωτίστως τον δημιουργό του, αλλά ταυτόχρονα και πολλούς άλλους ανθρώπους. Το έχω ξαναπεί, το βιβλίο είναι ο άρτος που μοιράζεται», δήλωσε πρόσφατα η Ρέα Γαλανάκη, μία από τις σημαντικότερες πεζογράφους της νεοελληνικής λογοτεχνίας στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Η συγγραφέας -μεταξύ άλλων- έχει τιμηθεί δυο φορές με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας (Μυθιστορήματος το 1999 για το Ελένη, ή ο Κανένας, Διηγήματος το 2005 για το Ένα σχεδόν γαλάζιο χέρι). Το μυθιστόρημά της Ο βίος του Ισμαήλ Φερίκ πασά είναι το πρώτο ελληνικό μυθιστόρημα που εντάχθηκε το 1994 στη συλλογή της UNESCO Collection of Representative Works, ενώ το Ελένη, ή ο Κανένας διεκδίκησε το 1999 το Ευρωπαϊκό Βραβείο «Αριστείον» μπαίνοντας στην τελική τριάδα των υποψήφιων έργων. Η Άκρα Ταπείνωση (Εκδόσεις Galaade) ήταν υποψήφια για το Prix Mediterranee Etranger (2017). Οι εσωτερικές συγκρούσεις των ατόμων και η μυθοπλαστική αναδιήγηση της Ιστορίας είναι βασικοί άξονες στο έργο της.

Για το πρόγραμμά μας, η Ρ. Γαλανάκη επέλεξε να μιλήσει και να μελετήσουμε μαζί τα εξής έργα της: α) Ο βίος του Ισμαήλ Φερίκ πασά (spina el cuore) (1989), όπου ξετυλίγεται η δραματική ζωή του κρητικού Φερίκ πασά, που γύρισε στην Κρήτη ως γενίτσαρος για να καταστείλει την επανάσταση του 1866-1868 β) Ελένη, ή ο Κανένας (1998), μυθιστόρημα στο οποίο παρακολουθούμε την τραγική μοίρα της πρώτης ελληνίδας σπουδασμένης ζωγράφου Ελένης Μπούκουρα και γ) Η Άκρα Ταπείνωση (2015), μία μυθιστορηματική αφήγηση με πρωταγωνίστριες δύο παράξενες γυναίκες για τα γεγονότα της 12/2/2012, τη νύχτα που πυρπολήθηκε το κέντρο της Αθήνας.